Ongeplande contactmomenten tussen de patiënt en het mucocentrum in kaart gebracht
Preventie en een snelle herkenning van complicaties is van groot belang om de gezondheid en de levenskwaliteit van mensen met muco zo optimaal mogelijk te houden. Patiënten worden op regelmatige basis uitgenodigd om naar vooraf vastgelegde raadplegingen in het mucocentrum te komen. Deze momenten vormen de gelegenheid om te overlopen hoe ze het de afgelopen periode hebben gesteld, en om problemen ter sprake te brengen en te bepalen hoe die aangepakt kunnen worden. Toch is het belangrijk dat er een betrouwbare en efficiënte manier van communicatie bestaat tussen de patiënt (en/of zijn familie) enerzijds, en het mucoteam anderzijds, voor het geval er zich een onverwacht probleem voordoet.
Onderzoekers uit een mucocentrum in Parijs wilden te weten komen waarom en hoe mensen met muco contact zochten met het mucoteam buiten de geplande raadplegingen. Ze onderzochten ook hoeveel tijd de leden van het mucoteam spendeerden aan het reageren op vragen en bezorgdheden, en of mensen met een lagere longfunctie vaker contact opnamen met het mucocentrum. Om op deze vragen een antwoord te vinden, hielden vier artsen en drie verple(e)g(st)ers een jaar lang elk patiëntencontact bij, samen met de reden ervoor en de manier waarop. Ook de medische toestand van de patiënten werd opgezocht.
Na analyse van alle gegevens vonden de onderzoekers dat de meeste patiënten gedurende dat jaar minstens één ongepland contactmoment met het mucocentrum hadden. Naar de artsen toe gebeurde dit voornamelijk via e-mail, met de verpleging telefonisch. De zeven deelnemende leden van het mucoteam spendeerden samen gemiddeld 8 uur per week aan ongepland patiëntencontact, of 1 uur en 37 minuten per dag. De verpleging besteedde meer tijd aan een contactmoment dan de artsen. Opvallend was dat minder dan 20% van de vragen ging over het opduiken van bepaalde symptomen. Andere redenen voor contactname varieerden van dagelijkse beslommeringen (zoals het verkrijgen van een nieuw voorschrift), over administratieve zaken (zoals het verplaatsen van een afspraak op de raadpleging), tot de organisatie van een intraveneuze antibioticakuur. Mucopatiënten met een longfunctie lager dan 30% contacteerden het mucoteam zes keer vaker dan mensen met een longfunctie hoger dan 60%.
De diversiteit in redenen om het mucocentrum te contacteren, toont aan wat voor een complexe ziekte mucoviscidose is. Mucocentra zouden dan ook de expertise én voldoende personeel in huis moeten hebben om al deze vragen te kunnen beantwoorden. Oproepen van patiënten beantwoorden verhoogt de werkdruk, wat stemt tot nadenken over manieren om de communicatie tussen patiënten en het mucocentrum efficiënter te doen verlopen. Zo zou bijvoorbeeld kunnen geïnvesteerd worden in een telefoonmenu dat ervoor zorgt dat de oproeper automatisch bij de juiste persoon binnen het mucoteam terechtkomt.
Dit artikel is een bewerking van de Engelstalige samenvatting die de onderzoekers zelf hebben geschreven. Het volledige wetenschappelijke artikel vind je hier.