Sander en Lukas
Op 29 mei vindt de 20KM door Brussel plaats. Wij stellen elke week graag een deelnemer voor die voor Muco Run For Air aan de start zal staan. Vandaag zijn Lukas (29) uit Schepdaal en Sander (33) uit Nossegem aan het woord.
Het is vanzelfsprekend om Lukas en Sander samen aan het woord te laten. Ze hebben met Run For Air namelijk een gemeenschappelijk doel voor ogen: lopen voor Basiel. Dit kleine mannetje van 1 deed een jaar geleden de wereld van zijn familie op hun grondvesten daveren en is nu de inspiratie voor een grootse solidariteitsactie. Sander is papa van Basiel en Lukas zijn nonkel en dooppeter. Voor het gesprek schuift ook Nele mee aan tafel, mama van Basiel.
“Ik zag de oproep om deel te nemen aan Run For Air en dit leek me een perfect doel voor 2023. In het komende jaar zou ik me hier dan sportief voor klaarstomen. Maar dat was buiten de mama van Nele en Lukas gerekend”, steekt Sander lachend van wal. Nele en Lukas bevestigen hoe overtuigend hun moeder kan zijn. “We gaan allemaal deelnemen!” was haar eerste idee. Dit plan werd afgevoerd maar een actief campagneteam als drijvende kracht achter de solidariteitsactie was geboren. “Mama heeft 14 broers en zussen die allemaal hun duit in het zakje hebben gedaan. Net zoals vele vrienden en kennissen, daar heeft mama eigenhandig voor gezorgd”, lacht Nele.
“Mijn grote hobby is bier brouwen, niet sporten” vertelt Lukas. “Maar het zit bij ons in de familie van goed te kunnen lopen. Ik doe dat ook wel echt graag. Trainen doe ik wel alleen met een specifiek doel voor ogen. Zo liep ik in oktober de marathon in Brugge maar nadien heb ik 6 maanden mijn loopschoenen niet aangehad. Twee weken geleden ben ik beginnen trainen voor de 20KM en dat verloopt vlot.”
“Bij mij is het anders” gaat Sander verder. “Ik vind lopen gewoon niet leuk. Sportief ben ik wel, altijd al geweest. Ik speel volleybal in competitieverband. Maar dat is een totaal andere duursport dan lopen. Competitief ben ik ook, als ik zeg dat ik iets ga doen, dan doe ik dat ook. Op welke manier ook. Mijn voorbereiding is in tegenstelling tot die van Lukas wel dramatisch. Ik ben er in maart aan begonnen maar door allerlei omstandigheden heb ik 4 weken niet kunnen trainen. Tegen het Paasweekend had ik de afstand opgebouwd tot 13 kilometer en dat ging goed. Het weekend daarna waagde ik een poging voor 15 kilometer en de dag erna ging het compleet mis.
Ik kon letterlijk geen stap meer verzetten, ik had verschrikkelijk veel pijn. Een typische loopblessure. Het resultaat is dat ik sindsdien dagelijks intensieve kine dien te volgen en dat van lopen eigenlijk momenteel geen sprake is. Maar ik ga er staan hoor op 29 mei én uitlopen, puur op karakter. Alleen is de vraag met hoeveel pijn dit gepaard zal gaan.”
“Desnoods neem ik hem op mijn rug maar samen finishen doen we alleszins”, voegt Lukas er aan toe (lacht).
De moed om desnoods 20 kilometer lang af te zien in het shirt van Run For Air moet Sander niet ver zoeken. Zijn zoontje Basiel heeft muco. “Bijna 4 weken na de geboorte kregen we de diagnose. Deze kwam er naar aanleiding van de hielprik. Zelf voelde ik ook al aan dat er iets aan de hand was met Basiel. Hij kwam maar niet aan en hij hoestte veel”, zegt Nele. “Maar toch kwam de diagnose van mucoviscidose voor ons totaal onverwacht.”
“Ik kreeg het telefoontje van het UZ Leuven met de melding dat er een grote kans was dat Basiel mucoviscidose had en dat we de dag nadien moesten langskomen voor de zweettest”, vertelt Sander. “Er werd gesproken over taaislijmziekte. Ik vroeg of het ging over ‘taai’ als in niet soepel of Thais van het land” lacht Sander. “Om maar te zeggen dat ik nog nooit had gehoord over de ziekte.”
“Ik zag vooral een worstcase scenario voor mij”, vervolgt Nele. “Ik had al over muco gehoord door de film Adem en daarin komt de ernst van de ziekte heel erg naar voor.”
Lukas bevestigt dat het nieuws ook bij de rest van de familie hard aankwam. “De grond davert waar je staat. Het was heel emotioneel. Toen ik Basiel voor het eerst zag na de diagnose kon ik mijn tranen niet bedwingen. Maar de moed en de wilskracht die Nele en Sander toen uitstraalden was heel troostend en geruststellend. Mijn vader is op zich een vrij sec persoon maar het nieuws gooide hem helemaal omver. Hoe Nele hem op dat moment troostte was heel inspirerend. Het heeft de banden binnen onze familie eigenlijk alleen maar hechter gemaakt.”
“Het klopt dat Sander en ik toen eerder onze families hebben getroost dan omgekeerd”, vult Nele aan. “De eerste periode was niet gemakkelijk. Basiel werd onmiddellijk voor een week opgenomen en de therapie werd opgestart. De eerste maanden was echt met vallen en opstaan. We moesten een nieuwe routine vinden. Iedereen moest wennen. En toen ik na een periode weer aan de slag ging moesten we weer een nieuw evenwicht vinden. Gelukkig krijgen we bijzonder veel steun van onze familie.”
“Onze ouders helpen ons zoveel mogelijk, waarbij het heel handig is dat mijn ouders dichtbij wonen. Papa en mama kunnen veel inspringen om Basiel op te vangen indien nodig. Mijn papa in het bijzonder is hier een grote hulp geweest de voorbije maanden”, gaat Sander verder. “Hij is de enige van onze ouders die al op pensioen is en hij neemt echt veel voor zijn rekening. Hij volgt ook alles nauwgezet mee op.”
De gezondheid van Basiel blijft op en neer gaan. Sinds september gaat hij naar de crèche en sindsdien was hij elke maand ziek. “Net voor zijn eerste verjaardag werd Basiel nog twee weken opgenomen voor een intraveneuze antibioticakuur en intensievere ademhalingstherapie”, vertelt Nele.
De impact van de ziekte van Basiel op het dagelijkse leven van het gezin van Sander en Nele is groot. “We hebben ook nog een dochtertje, Lisa, en ook haar willen we voldoende aandacht kunnen geven”, geeft Nele aan.
“Ook de combinatie met het professionele is een uitdaging. Uiteraard is het gezin de absolute prioriteit. Maar mijn persoonlijke ambities zijn ook belangrijk voor mij en ik wil deze zeker proberen waarmaken. Toen Basiel geboren werd was ik nog maar net van functie veranderd. Ik ben dan even out geweest en heb ook een tijdje deeltijds gewerkt. Mijn werkgever heeft toen ongelooflijk veel begrip getoond. Dat was een heel fijne vaststelling.”
Ambities voor de 20KM door Brussel komen vooral van Lukas die graag wil finishen in 2 uur. “Euh, 2 uur en een kwart lijkt me een stukje realistischer hoor”, corrigeert Sander.
Aan de supporters zal het alleszins niet liggen. “Samen met de kindjes en de familie zullen we van aan de kant alles doen om hen aan te moedigen”, besluit Nele.
Wil jij Sander en Lukas ook een duwtje in de rug geven? Bekijk hier hun pagina op het actieplatform.
